اشک های خیس ِ من

مکتوب شده در ذهن خاکی ام

 سرزمین ِ چشم من

خشکسالی آمده بی خبر 

احوال ِ  تو شیرین و خوش

چون چای ِ مهمان ِ صبح

سرنوشت و بخت ِ چموش

 بر وفق مراد ِ تو پهن است سفره اش

سایه ای غمگین و مجنون

در حیاط پیدا شده 

سایه ی بید مجنون

کنار ِ باغچه باز پیدا شده 

صدایی میرسد از سمتت

بر گوش ِ نازک ِ احساس ِ من 

صدای ساز ِ لحظه هایت

که کوک ِ کوک است باز هم 

حاصل ِ عشق تو گشته

در ذهن من ریشه و شاخه 

حال مرا شیدا و رسوا کرده

زده بی خبر بر هستی ام تیشه 

مانده از عشق و یاد ِ من

در هوای ذهن تو 

قاصدک هایی مبهم و نا امن 

که پریشانند همیشه در هوای ذهن ِ تو 

مریمـــــــ

مــــ ن  نوشت  مـــــ ن

سقوط ِ شادی های زندگی در سرازیر در امروز ِ ِ توست 

سکوت ِ رفتنت آوار شده بر ثانیه ها ی ساعت ِ من است