ای کاش ...
در انتهای ِ بی رمقی یک شب ِ به انتها رسیده
در سایه ساران ِ لطیف ِ صبح ِ در آمده از سپیده
نیلوفری خوش رنگ
معلق میشد بر روی روشنی روز ِ از راه رسیده
ای کاش ...
از حوض ِ همسایه ی ما
یک شاه ماهی همسایگی تور میشد
ای کاش ...
در پشتِ کوچه های ولگرد ِ بی حوصله گی
یک بغل راه ، سبز میشد
تا شاید بیراه ای سرو سامان می یافت
ای کاش ...
پشت ِ پر چین ِ صداقت
رشد نمیکرد هیچگاه
علف های هرز ِدروغ
ای کاش ...
واژه ی ای کاش در بی معنایی تمام
نا پدید میشد
از روستای واژه ها
مریمــــــ
مــــ ن نوشت مـــــ ن
ای کاش
فقط تماشای یک امید است
در تمنای وصال ِ رسیدن به آرزویی
