بس است دیگر ، امشب خوش است حال ِ دلم 

خودم جان ...

بیا بنشین کنارم برایت یک فنجان چای بریزم 

ای جان ِ دلم خوش آمدی به خیالم 

چند وقتی بود چای هایمان را با حبه ای ز گریه مینوشیدیم

اما امشب مدام  در دلم قند آب میشود

خودم جان امشب چای را قند دلم مینوشیم 

چه خوش شیرین میشود  چای با شهد 

باران پشت پنجره بگذار ببارد

بگذار باران زده شود باورم 

باز واژه ها خیس میترواند در شعرم 

بی کفش و دمپایی  میزنند جست در قلمم 

امشب هوای  پاییز  حال ِ من 

شبیه بلوری گشته که شبنم زده

 نه حال دلم  فراتر از بلور گشته

هوایش حال درختیست که در پاییز نارنجی اش شکوفه زده

آری امشب دلم شکوفه زده 

دست های حافظ فالی خوش را به فردایم گره زده 

مریمـــــــــــ

مــــ ن  نوشت  مـــــ ن 

ای حافظا ! در فال امشبم چه چکه کرده بودی

که اینگونه مرا به زندگی امیدوار کردی 

به اینکه باز شاید شقایقی زنده شود در یادی

و منی از دیدن روی ماه شقایق بی نصیب نمانی