***
کجای این جهان
خیره بر احوال ِ منی
کجای این سکوی ناهموار زندگی
در فکر هموار شدن منی
.
من از سرزمین معجزه وار عشق
سوی تو
رخت بسته ام
و از آن دو لشکر همیشه سیاه پوش
و آن پرچم سرخ ِ ممنوعیت ها
چشم بسته ام
.
همه را
دست باد سپردم
در خیال ِ خوشم
خوش باورم که
روزی تقدیر هم
شبیه همزادش ، دریا
همزاد ِ مرا
بازگرداند ، باز به من
*
*
*
مریم جاوید
پشت سرزمین ِمشرق
شاخه شاخه نور می روید
.
مرغان مهاجر
دریا دریا نغمه سَر میدهند
.
گیاهان معجزه وار
گل میکنند
.
آسمان ِ پاک
بی مهابا در شوق ِ آبی ماندن
غوطه ور است
.
و کولی های عاشق
تا ابد جاودانه عاشقند
.
چه راه دوریست
سفر از این سرزمین ِ ترس ها
سفر از تمام مرزها
سفر از این همه باورها
.
اما ...
من به امید ِ جاودانه عاشق زیستن
.
در خیالم هر روز و هر شب
با نور چشمی که کمی هم آشناست
مدام رنگ ِ سازش ِ رویا میزنم بر تمام ِ خاطرم
...
#مریم_جاوید