دلتنگــــی پـیــچـیـــــــــده نـیـســتــــــــ . . . !
یــــکـــــــ دل . . . !
یــکـــــــ آســـــمـــــان . . . !
یــکـــ بــــــغـــــض . . . !
و آرزو هـای تـــرکـــــــ خـــــــورده . . . !
بــه هـمــیـــن ســـــــادگـــــــی
دست من نیست ///
دست کودکی هایم است ///
در آن دوران آنقدر سادگی ها مرا شاد میکردند///
که حالا پر رو شده ام ...
نه این پیچیده گی ها شادم میکنند ...
و نه آن سادگی ها ...
دیگر کودک ساده نیستم ...
که ساده شاد شم ...
پیچیده ام نشدم ...
که با این پیچیدگی ها شاد شم !!!
بلاتکلیف مانده ام با این من .
هر از گاهی بغض میکند...
گلویم نه قلبم ....
بی علت پامیکوبد گیس میکشد ...
مثل کودک خرد سال بهانه جویی میکند ...
و چشم های چموشم آرام اش نمیکند ///
عجب صبری دارد این دنیا ...
تلخی این همه را میبیند و خسته نمیشود ...
عجیب است و من گاهی ...
از تلخی ام عجب خسته می شوم ...
آدم یک جایی دست به خودکشی میزند؛
نه اینکه تیغ بردارد و رگش را بزند، نه!
قید احساسش را میزند …
دلتنگــــی پـیــچـیـــــــــده نـیـســتــــــــ . . . !
یــــکـــــــ دل . . . !
یــکـــــــ آســـــمـــــان . . . !
یــکـــ بــــــغـــــض . . . !
و آرزو هـای تـــرکـــــــ خـــــــورده . . . !
بــه هـمــیـــن ســـــــادگـــــــی