من لب ِ حوضچه ی خیالم
هر شب می نوشم
قطره قطره تماشا را
ز رویاهای بی سرو سامــــــان ِ ذهن ِ آشفته ام
از خودم جدا ،،، و حل میشوم
در شیرینی واقعیت های در رویــــــــــا
بی اعتنا به روز ِ رفته در جاده ی فردا ...
دست میشویم ز حوضچه ی خیالم
نم نمک دست ِ خستگی هایم را میسپارم
به امانت در دست ِ چشمانم
که راهی سفری شوند نزدیک
اما خالی ز محو شدن ِ واقعیت های در رویا
آرام ،،، آرام ،،،
پلک های سر به زیرم
چمدان ِ روشنی دیدگانم را ...
میدهد در آغوش ِ خوابــــــــــــــــــ
مــــ ن نوشت مـــــ ن
من شب ها در کمین ِ آرزوهایم
سهمم فقط بی وفقه
آغوش پر آرامش
خوابـــــــــــــــــــــــ است
جای نخ های سبز ...
دلم را گره زدم به ضریحت
حالا ...
هر عصر دل تنگ میشوم
دل تنگ حرمت ،،، صحن ات ،،، ضریحت
حتی دلتنگ ...
نفس کشیدن در هوای شهرت
بسیار حرف است
در شهرم
دلتنگ شهرتم
مریمــــ
عکس : تولیدی
دست ِ دلم ...
به هوای دستی از جنس ِ دل ...
قد علم میکند همیشه ...
با صدای ِ لهجه ی آشنای مردانی از جنس ِ نور ...
روزگاران ِ جنگ ...
پدرم را راهی سفری کرد ...
دور ،،، اما به من نزدیک
چادرمـــــ /// رهبرمـــــ /// الله ِ پرچمـــــ
ارزش ِ این یتمی به جان خرید ...
***
از زبان ِ دوستی که نمیدانست ....
رنگ محبت ِ دستان ِ بابا ...
چه رنگیست !!!...
اما هنوز هم ...
از هوای مقدس ِ جنگ ...
در میان ِگلشن انقلاب ،،، بسیار عاشقانه هایی جا مانده ...
که فقط ...
عاشقان ِ آشنا به عاشقی میتوانند بر بچینندشان
***
**
*
پیروزی انقلاب ِ اسلامی بر تمامی هم میهنان گرامی فرخنده
مریمــــ
ساک ِ ذوق زده ام ، گوشه ی اتاق ...
لباسهای صبورم ، پای دیوار ...
چادرم ،،، چشم انتظار
ایستاده کنار ِ دلهرگی هام
قلبــــــــــــم ...
با یک چمدان دل تنگی ...
بار سفر بسته ز شهر و آشفتگی
و هر دم ....
اشک شوق میچکد از جسم ِ بیقرار ِ من
منتظر نشسته ام ...
تا بدرقه کنم خورشید را
و راهی شویم سوی آرامشی دست نخورده ...
مریمــــــــــ
مــــ ن نوشت مـــــ ن
بدی ،،،خوبی
دیدید دوستان حلال بفرمائید
عصر مهمان ِ مشهد م
این سفر سخت قسمتم شد ،،، اما آرامش حرمش
ارزش ِ دنیا را دارد ...
قلمم در وهم ِ داشتن ها و نداشتن ها
خشکش زده باز
انحصارا غصه ها را این روزها ...
شب ها قبل ِ باز شدن چشم های خورشید ِ بی رمق
دلم با جوهر ِ چشمم
بر گونه هایم هنرمندانه
در حجم یک قطره اشکم
غصه ها را میرقصاند
محجوب تر از قبل آبرو داری میکند
بغض های خار دار روزنه ی گلویم
اما هنوز هم واژهای دهن کج و بی معنا
سرشان ، بی حوصله و سرگردان کلاف شده در ذهنم
از خیال ِ واژها که تهی کنم خود را
به امروزم میرسم بی مدارا
که برای ادامه لحظه ای باید طاس بریزیم
منتظر شوم تا شش هایی در گوش ِ چشم هایم تکلیفان را بگویند
و لحظه هایی که باید خوشی و غم را لنگه به لنگه
به تن ژولیده و نا به سامان این احوالم کنم
مریمــــــــ
مــــ ن نوشت مـــــ ن
حرف تازه ای ندارم ...
من خسته ام باز هم ...
فقط همین ...
