انتهای شهر
جایی هست
که مردمانش بدرقه میکنند
با عشق ، آفتاب را
آنجا ...
میان ِ دیوار های کاهگل در کاهگل
در کوچه های پر پیچ و خم
زیاد هست بوته ی یاس
***
شاید ..
لای خاک ِ پُر مهر ِ سُفره هایشان
نا چیز جوانه بزند
بذر گندم
اما ..
زیاد هست بوته ی یاس
***
بی درس و بی تحصیل
اما ..
آنها ..
ساده تر فهمیدند
که باید جا بماند
کف ِ هر سفره ای
.
ته ِ هر کاسه ای
.
لای انگشتان ِ هر بنده ای
.
رنگ ِ لایق ِ مهربانی
..
برای همین است
که ته ِ شهر
مامن ِ دل نشین ِ یاس است !!!
آری ..
انتهای شهر
زیاد هست بوته ی یاس ...
مریم .جاوید
مردابــــــ ِ شبـــــ های اتاقم ...
اسطـــــــوره ی قصه های مـــ ن
درخت ِ کُـــنج ِ حیاطـــ
باز با شاخه و شاخسارش را
لمیده بر چارچوب پــَــنـــجــِره
حس ِ نوازش نیست
برگهایش را
اما ...
او نمیفهمد
کنار نمیکشد خود را
انگار که نمیداند
مردابــــــ ِ شبـــــ های اتاقم
با جاری شدن مـــآه
در اعماق ِ اتاقم
دریا میشود
مـــ.جآوید
من ، تو را ، آبــــــــی دوست دارم ...
بند ِ یاد ِ تو بودن از هر رهایی خوش تر است
زندگی در بند ِ تو از قصر و پادشاهی هم با عزت تر است
حواست هست ، زندان بان ِ مهربان ِ بند ِ من
چشم ِ دل ِ من امشب هم از اشک تَر است
حرف از جدایی و آزادی و رفتن ها نیست تا ابد
فقط ، قلب ِ من از آسمان ِ بارانی هم گرفته تر است
تمام ِ خواسته های من ، از کنج چشم های تو
حتی ، از پَر ِ کاهی هم بی وزن تر است
فقیر دیدارت شدن آسان است ، اما اوضاع ِ من
از هر مسکین ِ خیابان نشین هم بدتر است
در پیشگاه یاد ِ تو باید سجده کرد ، چون یاد ِ تو
از هر عبادت ِ بی قلبی هم مقدس تر است
در این بند ِ بی قفل ، هوس کرده ی داشتنت گشته ام
لمس ِ حس ِ بی مرز ِ حس ِ تو از بهشت هم خوش تر است
مـــ. ج آوید
