میخواستم زودتر ،  این پست رو بذارم اما به خاطر خالی نبودن وقتم فرصت نشد.

...

در سفر تعطیلات عید فطر به خاطر حجم زیاد مسافران راه ها شدیدا ترافیک بود .

و نزدیک 19 ساعت یک مسیر 3-4 ساعته طول کشید !!!

و توی اون ترافیک متوجه شدم که واغعا غیرت ِ بیشتر ِ آقایون ایرانی رو لو لو  برده !!!

و تقریبا 90 % خانوم ها داخل ماشین بی حجاب بودند ..

***

به نظر من بیشتر از افسوس برای خانوم های ایرانی بی حجاب

باید افسوس خورد برای غیرت به باد رفته ی آقایون ...

***

قسمت جالب این جاست

که :

رسانه ها ! مردم !

به آزادی های در ملا عام ملت   میگن

آزادی یواشکی...

...

و حالا جالب ترش این جاست که نا مسلمون ها اونقدری که تلاش میکنن بی حجابی رو رواج بدن

مسلمون ها  هیچ تلاشی نمیکنن

واسه فرهنگ سازی حجاب

و دوباره از نو شروع کردن ِ  ترویج اسلامی بودن واقعی

!!!

من گله دارم از صدا سیما ...

چطور شبکه ی ماهواریی ِ ـــــــــ میتونه اونقدر هزینه کنه که به ریشه اسلام آسیب بزنه

اما صدا و سیمای ما نمیتونه حرفی برای گفتن داشته باشه .

پ.ن:

حیف از جرز ِ دیوار  که بخواد نصیب ِ مردایی بشه

کــــــــــــــــــــــــــــهـــ

روسری افتادن ِ خانومشون

واسشون مهم نیس !!!

مریم جاوید

نوشته های از گردن آویزان شده !!!

...

مینویسم ...

با حوصله پاک میکنم 

باز مینوسیم ...

باز پاک میکنم 

دوباره از نو 

مینوسم 

اینبار خط میزنم 

جای دیگری از صفحه 

مینویسم 

و باز دوباره خط میزنم 

بار دیگر مینویسم

و بار دیگر

خط میزنم 

چه زود خط خطی شد 

از نوشته های پیاپی ی من 

صفحه روزگار ...

به رسم عادت ِ کودکی

صفحه خط خطی

یا کنده شدن است 

چاره اش

یا مچاله شدن

مریم جاوید

+ پ.ن : اگه مواظب ِ صفحه های گوشی، تبلت ،مانیتور ،تلوزیون ،دفتر خاطرات و...

نیستیم

مهم نیست

اما باید خیلی مواظب ی صفحه های روزگارمون باشیم !!!

***

**

*

+پ.ن: حتی دفترای هزار برگ هم اگه مدام کنده و مچاله شن

بلاخره یه روز تموم میشن  ...

مثل ِ شمعی صبور 

در وجودِ سوت و کورم

دل تنگی

آب می شود 

و ...

فرو میریزد 

در حجم ِ بی حدود ِ  قلبم

تا  مــــــن  ...

آرام آرام 

یاد بگیرم

پروانه شدن را 

مریم جاوید

گرچه آسان نیست گفتنش ، اما 

من آسان  از دست دادمت تو را 

به وسعت یک دل خوشی کوچک 

من بیشتر نداشمت تو را 

بودم پر ز  احسا س های خاص 

اما باز قلب ِ من کم نگذاشت تو را 

از ابتدای قصه خود سپرده ی دست ِ تقدیرم 

با آسودگی باشد خیال ِ راحت ، تو را 

آسمان ِ نیلگون ِ عشق پرنده کم ندید

اما در چشم ِ آسمان کم نظیر کرد فقط پروازت تو را

جدا کرد شاید بی رحم و اندیشه از من 

تقدیر و دست ِ سرنوشت تو را 

حسرت و شکایتی نیست در بساط ِ قلبم 

فقط ساده اما هنوز دوست دارمت تو را 

مریم جاوید 

+ بی مخاطب ِ خاص 

+برداشت آزاد