گاهی اوقات  آنقدر دلم میخواهدَت 

که گل های قالی میشوند همرنگِ یادت 

پیش ِ خود فکر میکنم ، جای بودن عاشقت 

عاشق شدم ، اما شاید عاشق ِ خواستنت 

آنقدر خواستنت با من بوده همیشه

که عجیب بوی تنش را، تنم  گرفته

درِ گوشِ خودم میگویم، دل عقل ندارد که

 میخواهد یا خودت را خواستنت را ... اما بیهوده

شب یلدا در راه است، شبش دیر میشود شب 

در بَزم خانه هم نشین شو ، حتی همان یک شب

هنوزم در دورترین نقطه ی ذهنم  

وقتی رنگ میگیرد  یادت 

پر میشوم از وسعت نگاهت

هوایی میشوم ، هوایی داشتنت 

امروز کسی رادیدم 

بی شکم که تو را ندیدم 

قطره ای شبنم شد در چشمم

چون زیاد شبیه بود به خاطرهایم 

شب یلدا در راه است، شبش دیر میشود شب 

 در بَزم خانه هم نشین شو ، حتی همان یک شب

مریمـــــــــــ

مــــ ن  نوشت  مـــــ ن 

گلدانی گل کاشتم 

پشتِ پنجره ی اتاقم 

هرروز به گلَ اش آب میدهم

دارد قد میکشد شاخه اش

غنچه میکند گل اش

این گلدان گل هم سن ِ نبودنت گَشته 

تو شب یلدا بیا ، اگر باز نماندی 

اینبار با گلدان میروی 

که دیگر یاد من نیندازی نبودت را ...