ساک ِ ذوق زده ام ، گوشه ی اتاق ...
لباسهای صبورم ، پای دیوار ...
چادرم ،،، چشم انتظار
ایستاده کنار ِ دلهرگی هام
قلبــــــــــــم ...
با یک چمدان دل تنگی ...
بار سفر بسته ز شهر و آشفتگی
و هر دم ....
اشک شوق میچکد از جسم ِ بیقرار ِ من
منتظر نشسته ام ...
تا بدرقه کنم خورشید را
و راهی شویم سوی آرامشی دست نخورده ...
مریمــــــــــ
مــــ ن نوشت مـــــ ن
بدی ،،،خوبی
دیدید دوستان حلال بفرمائید
عصر مهمان ِ مشهد م
این سفر سخت قسمتم شد ،،، اما آرامش حرمش
ارزش ِ دنیا را دارد ...