برف نمیبارد ...
باران نمیبارد ...
فقط سرد است
شهریور ی که وحشتناک ...
سرد است
نور چقدر کم است
در این راه رو ها
انگار این راه رو های پیچ در پیچ سالهاست که رنگ روشنی به خود نگرفته اند ...
شال احساسم را سخت دور ِ خود میپیچم
اما
اینجا عجیب سرد است
قدم میزنم
سرما رخنه میکند به دورنم به جرز ِ استخوانم
و ، دلم میگیرد
از این همه سرما
و ، دلم میگیرد
یک گوشه سرد مینشینم
مینشینم که غرق بشوم
غرق ِ اقیانوسِ تنهایی
که مثل آویزه ا ی نه چندان گران آویز ِ گردنم است
این اقیانوس ِ تنهایی
...
انعکاس ِ صدایی میپیچد در پیچ در پیچ راه رو ها
چه قدر صدایی که میرسد آشناست
چقدر اسمی که خطاب میشود
به گوشم شنواست
ناچار به گریز از راه رو ها میشوم
پشت دری که بسته نیست می ایستم
چقدر احساس ِ تعلق دارم
به این راه رو ها ...
