نهانخانه جان
پاییز مسمومم
یک من و یک دنیا دلهره
نشته ایم باهم
رو به اقیانوس تنهایی
این من و این دلهره
عمریست
هر ثـ آ نـ ن ــهــ
انتظار بهار را میکشیم
در نفس ها مسموم برگ های پاییزی
هر سال بیش از پیش
ما !!!
جان سپرده ایم