وقتی که ...
تو هستی و من هستم و فاصله ...
حواسم
پی نبض ِ ماه می رود
بی اراده ..
تازه میفهمم که چقدر
خوشبخت تر است
از آیینه ...
هرشب
مرا در کنار تو
تماشا میکند
در چهار چوب یک شهر
اما
آینه ...
یا مرا در چهار چوب خودم
یا تو را در چهار چوب خودت
دلیل ِ وسعت بی انتها ی خواستنت
به هوای دل ِ بیقرار
آیینه هاست ...
مریم جاوید
+++
پی نوشت : میشود عاشق نبود و همواره عاشقانه شعر نوشت ...
پی نوشت : عکس های پست کپی از صفحه دوست گلم زهرا.م
