مــــن اینک در رواق کهکــــشان هــــا
در مــــیان ابــــرهای بارور ز بــــاران ها
در آوای حـــــزین انگیز کـــــاروان هــــا
در آن رنگـــــین کمـــــان بی رنــــگ
در آن اشکـــــی که بر مژگان نشسته
در آن جـــــامی که خـــــالی ز می مانده
در آوایی که برمیــــــخیزد از نــــــی
من نشــــانی از تو می بینـــــم
غریبــــــانه سراغی از تو می گـــــیرم
بـــگذار بمانم در این حال عجیبــــم
نگـــــو که من غوطـــــه ور رویا شده ام
