مِه می بارد از روزنـــــــه ی خیالم ز تَصور ِ چَشمَش
منمی تکانم گرد و غبار دل تنگـــــی ام با گوشـــه ی نگاهش
***
ای دریــــغا ! انگـــــــــار الان بود نیمه شَب دیشبم
که در هوای داشتنش باز معـــــلق میان سایه ها می گشــــتم
***
و در دالان ِ یادم ، دست می نهادم در دست ِ یادش
و گـــــــــلشــــــنی می گشت نــاب،در قلـــــــــــــــــبم ز یادش
***
تنگ شد، در حول و حوش یادشقلــــــــب ِ زردم
بُغضی قطره گَشت و فرو ریخت ز شــــاخه ی قلبــــــــــــــــــم
***
مهتاب، مـــــــــــاه را از پشت پنجره کنار کشیدش
تا چکه کند بغضــــــــــــــم ، قطره ِ قطره در حوضچه ی چَشمَم
***
چَشمی که فرو رفته ، در گودال ِ وَهم و سیاهی اش
ناگهه پیدایش کرد، از عالم خـــــــــــــیال اَشکــــــــــــم ز سپیدی اش
***
کاش آن لحظه ی ناب او بود تماشایش می کردم
و او نقش میزد آن لحظه را در نگاهـــــــــــــش ز نگاهــــــــــم
***
یا می گرفتَش در قــــاب چَشمَش عکس ِ نگاهم
حتی اگر مــــــــــــــیخ این قاب را بِنَهَد بر دیوار قلــــــــــــــــبم
***
یا باز واژه ها قاصدک میشدند در حوالی شَهرش
در گوششان زمزمه میکردم مدام ، آرزویم فقط چَشمَش
مریمـــــــــــ
