مثل ِ شمعی صبور 

در وجودِ سوت و کورم

دل تنگی

آب می شود 

و ...

فرو میریزد 

در حجم ِ بی حدود ِ  قلبم

تا  مــــــن  ...

آرام آرام 

یاد بگیرم

پروانه شدن را 

مریم جاوید

انتهای شهر 

 جایی هست 

که مردمانش بدرقه میکنند 

با عشق ، آفتاب را 

آنجا ...

میان ِ  دیوار های کاهگل در کاهگل 

در کوچه های پر پیچ و خم 

زیاد هست بوته ی یاس 

***

شاید ..

لای خاک ِ پُر مهر ِ سُفره هایشان 

  نا چیز جوانه بزند 

بذر گندم 

اما ..

زیاد هست بوته ی یاس 

***

بی درس و بی تحصیل 

اما ..

آنها  .. 

ساده تر فهمیدند 

که باید جا بماند 

کف ِ هر سفره ای 

.

ته ِ هر کاسه ای 

.

لای انگشتان ِ هر بنده ای 

.

رنگ ِ لایق ِ مهربانی 

..

برای همین  است

که  ته ِ شهر 

مامن ِ دل نشین  ِ یاس است !!! 

آری ..

انتهای شهر 

زیاد هست بوته ی یاس ... 

مریم .جاوید

دل گیرم 

دل گیرم 

باز ابری شده هوای دلم 

آری باز 

دل گیرم 

از پهنای آسمان ِ بیــــ مــــآه

از خورشیدی که غریبانه 

سرد است 

از عقربه های ساعت هایی که در امتداد ِ هم 

تکــــــــــرا کنان 

هشدار میدهند 

نبودن را 

و مرا می تر ساند 

و مرا می هراساند 

از تکیه بر دیوار ِ کاهگلی زندگی 

از بی نوری ِ نور ِ یک روزنه 

از هوای ِ بیمار ِ اتاقم 

از یاس هایی که عمرشان محدود است 

و از ریزش برگ ها به تقاضای فصل 

آری ... 

من میترسم 

این روزها

حتی از ساده ترین اتفاق ها 

پـِیــــ در پـِیــــ 

در خط ِ ممتد ِ پـِیــــ نوشت ها ی 

دفترم 

نگاشته میشود 

+++

 خدایا هست حواست که نیست

اللهم عجل الولیک الفرج 

مــ . جآوید 

بدون تشبیه !!! 

بدون استعاره !!! 

بدون توصیف !!! 

...

میخواهم ساده ترین حالت ِ یک حال ِ خوب را اعتراف کنم . 

آن هم یک اعتراف ِ  شیرین ... 

.

داشتنت دنیا را  کنج لحظه های واپسینم انداخته 

میدانی !

 جای  ِ دنیا ،،، 

تـــو ... به مــــــن ...

دنیا دنیا اعتماد و تکیه گاه بخشیده ای 

.

 هر وقت هوایی ات میشوم

 مژگانم سنگین ،،، پلک ها روی هم ،،، ذهنم حوالی تو 

همه دست به دست هم 

 تا نزدیکی ات را من  لمس کنم 

. 

داشتنت را جای تمام ِ نداشتن هایم 

انتخاب کردم ... 

برای هر از دست دادنی 

داشتنت را به رخ ِ دنیا 

کشیدم 

. 

خالصانه سپاس ،،،

برای داده هایت ، برای گرفته هایت ، برای به آرزو های نرسیده ام و  برای نعمت های آینده ام ... 

. 

به خوبی هایت قسم 

تو را برای من بس است

... 

مریم.جاوید 

وقتی

هستــــــــــــ ی

انگار ...

هیچ کسی نیست 

و یا شاید 

کسی دیده نمیشود 

وقتی 

نیستــــــــــ ی 

انگار ...

رفته ای 

پشت ِ صحنه ی چشم های  ِ من 

خسته گی  دَر کنی 

 تمام روزنه ی 

چشم های من 

میشود کلبه ی حقیرانه ی حضورت 

و ... 

خسته گی هزار ساله ی تو 

مرا پیش ِ همه 

دختر ِ  بی چشم 

تلقی میکند

و 

کسی نمیداند 

که 

 تمام ِ مویرگ های چشم های  ِ من 

انعکاس ِ  تصویر تو ست

... 

بر نمیگردی 

و این 

درد آور است 

حداقل

چشمانم را پس بده !!!

مریمـــ.جاوید

آسِم ــــ ان دل گیر است 

ابر ها جرو بحث دارند 

باران 

کـ ـُ ـ ـند 

شـَـــــــــــــــــدید 

کـ ـُ ـ ـند 

شـَـــــــــــــــــــــــدید 

و هر از گاهی هم 

نمـــ  نمــــ  میبارد 

.

.

.

مرا دیوانه نپندار هم شهری 

حال ِ آسِم ـــــ ان ِ شَــ ــهر ِ  قلبمـ ـ ـ ـ ـ ـ  را 

توصیف کردم 

رهگذر

اگر هوایی شدی 

قدم بزنی 

حوالی شَــ ــهر ِ  قلبمـ ـ ـ ـ ـ ـ 

با خودت چتر بیار 

تو را توان ِ خیس شدن 

زیرباران ِ  احساس ِ ناب ِ من نیست 

م.جاوید 

حال ِ آن حوضی را دارم

که در قلبش  ماهی ها شورش میکنند

زمانیکه وقت ِ  رفتن ماه برسد

م.جاوید